Gülümseyen dudaklarından dökülecek bir kaç cümleye esir olmayı bekleyen gönüllü bir mahkum gibiyim. Kimi sevdiğimi, neyi sevdiğimi bilmenin özgürlüğünde; ayrılığın esareti, kavuşmanın hayalinde, cebimde umut taşıyan küçük bir çocuk gibi ruhum. Ne zaman sen konuşsan ben susuyorum. Bir anı boşa gitmemeli sesinin. Kalbimdeki yaralar, kirim, pasım ruhumdaki o çocuk yüzünden. Düşüp kalktıkça yaralandığım ve sana yürürken büyüdüğümün belirtileri. Ben sana varmak için çeyrek yüzyıl yürüdüm sevgili. Şimdi seninle yürümek istiyorum...
Emir Fatih Karaşahan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz için teşekkür ederim. En kısa zamanda kontrol ederek yayınlamaya çalışacağım. İyi günler...